Chapter Ten..!

    Wróciłam do domu koło siedemnastej. Tak zagadałam się z Danielle. Ogólnie o tym, że ona dalej czuje coś do Liam'a i widać, że on do niej tez więc muszę wziąć sprawy w swoje ręce. Muszę ich ze sobą swatać ale nie teraz bo nikogo nie ma w domu i muszę coś zjeść. Poszłam do kuchni i wyjęłam z lodówki potrzebne smakołyki na zrobienia kanapek i położyłam je wszystkie na stół. Wyciągnęłam deskę, nóż i talerz. Szybko pokroiłam pomidora i ogórki, ułożyłam sałatę, ser i szyneczkę na ciemnym pieczywie i zaczęłam kroić szczypiorek. Nagle zagapiłam się i ciach. Przecięłam się. Nie aż tak mocno ale krople mojej krwi kapały na stół. Od razu zlizałam krew z palca ale nic dalej leciała. Wzięłam chusteczkę i owinęłam sobie palca. Wróciłam do krojenia. Zrobiłam kilka kanapek, przystroiłam je majonezem i szczypiorkiem, który kocham i poszłam do salonu po drodze biorąc sok pomarańczowy. Położyłam się na sofie, włączyłam jakiś durnowaty film i wcinałam kanapki. Ogólnie nudy a ten film nie miał sensu ale jakoś przeżyłam i oglądanie go nie wyprało mi mózgu więc spoko. Jakoś tak po dziewiętnastej już przysypiałam jak napisała do mnie Nessi.
"Wbijaj na skajpaja.:*" Wstałam jakaś taka przymulona i pognałam do pokoju. Rzuciłam się na łóżko i wzięłam mojego laptopa i od razu wbiłam na Skype.  Od razu Nessi zadzwoniła.
-Hejkaa.! - krzyknęła zadowolona
-Siemaneczko. Jak tam.? - uśmiechnęłam się
-Spoko już się normalnie legalnie nie mogę doczekać aż w końcu się spotkamy. Nie wytrzymam tych 4 dni. A pamiętasz co masz po jutrze.? - zapytała
-No ba.! Mam już dla niego prezent. Już dwa lata.! - wydarłam się
-A pamiętasz kiedy jest nasza.? - poruszała zabawnie brwiami
-Nawet jak ktoś mnie obudzi w środku nocy i zapyta o tą datę to od razu od powiem a później przywalę, że mnie obudził.. 24 lutego. - wyszczerzyłam się
-Oj bejbe wiesz jak ja tęsknię.? David poszedł za rezerwować bilety a ja siedzę bo za chwilę przyjdzie moja mama i idziemy na zakupy. - powiedziała
-Uuuu....fajnie. Ja też tęsknię.! - odpowiedziałam
-Kupiłam ci coś ale nie powiem ci co. Oj moja mama już idzie. Dobra ja mykam skarbie. Kocham..- powiedziała
-Ja ciebie też kocie.! - krzyknęłam i się wyłączyłam. Wstałam z łóżka zasłoniłam rolety i zaczęłam się nudzić. Co mam teraz robić.? Oto jest pytanie. Podeszłam do biurka i w szufladzie leżały moje lampki, które miałam przyczepione wokół łóżka w domu. "Nie mam co robić. To podrasuję trochę ten pokój" powiedziałam do siebie w myślach. Wyjęłam wszystkie moje zdjęcia, przesunęłam łózko do ściany bo stało na środku. Zaczęłam przyklejać zdjęcia, plakaty i jakieś tam ważne dla mnie rysunki nad łóżkiem. Po jakiejś godzinie było gotowe. Wzięłam lampki i taker (taki zszywacz tylko większy) i przyczepiłam je tak fajnie. Po jakiś trzech godzinach pokój był gotowy. Byłam z siebie dumna. Poszłam wziąć prysznic i przebrałam się w czarne cienkie rajstopki, długą, rozciągniętą szarą bluzkę. Ubrałam jeszcze moją czapeczkę, którą kupił mi Justin i kujonki tak dla szpanu.  Końcowy efekt mnie zachwycił normalnie musiałam zrobić zdjęcie. Wzięłam mój aparat, postawiłam na szafce na przeciwko łóżka i ustawiłam samo wyzwalacz.  Po chwili usłyszałam cykniecie i zdjęcie gotowe. Od razu wrzuciłam je na  TT z opisem "Stoned Dreams" 
Od razu pojawiło się pełno komentarzy i każdy pisał, że ładna i w ogóle ale nie znam tych ludzi więc ich komentarze nic dla mnie nie znaczą.  Wylogowałam się i weszłam na youtube założyłam słuchawki i włączyłam piosenkę Nickelbacka "Far Away" następnie puściłam Lullaby i normalnie już miałam łzy w oczach. Nie dość, że piosenki jednym słowem zajebiste to jeszcze te teledyski. Kocham Nickelbacka.! Weszłam jeszcze na Facebooka. Mam go ale praktycznie nigdy nie wchodzę. Za dużo wiadomości przychodzi, zaproszeń i tym podobne.Jak zobaczyłam ile tego jest od razu się wylogowałam. Ze znajomymi gadam na Skype albo SMS-y ale najczęściej na TT. Wyłączyłam kompa i przeciągnęłam się spać mi się chce. Masakra od kont tu jestem to o dziewiętnastej już bym spać poszła tak tu jest nudno. Nagle usłyszałam na dole, że One Direction wróciło. Usłyszałam kroki na korytarzu i po chwili  wszyscy oprócz Zayn'a oczywiście wpadli do mojego pokoju. I stanęli jak wryci gdy zobaczyli co zrobiłam z pokojem. Uśmiechnęłam się widząc ich skołowane miny.
-Mi się podoba. - powiedziałam
-Mi też.! - krzyknął Harry
-Fajnie a teraz won. Ej Liam, muszę z tobą potem pogadać. - powiedziałam do chłopaka
-Spoko. Co teraz robisz.? - zapytał z uśmiechem
-Pogram w Fifę. - odpowiedziałam szybko
-Ja mam w pokoju PS3 i Fifę 13 jak chcesz możemy pograć. - powiedział Niall, który już stał na korytarzu
-Ta spoko. Lou grasz.? - zapytałam szatyna wstając z łóżka
-Nie dzięki. Idę z Harrym i Zayn'em do knajpki za rogiem. Liam idziesz.? - wyszczerzył się
-Nie chce mi się. - odpowiedział bez emocji.  Wyszłam za Niall'em do jego pokoju. Ładny ma pokój no nie powiem, że nie.  Zaczęłam się rozglądać i stwierdzam iż ma fajny pokój. Kilka gitar, zielone ściany, fajne łóżko. Jakieś plakaty i wielki telewizor, na którym zaraz mu pokaże jak się powinno grać w Fifę.
-Gramy.? - zapytał drapiąc się po głowie
-Spoko. Ja biorę Hiszpanię. Bo wiedz, król jest tylko jeden. - powiedziałam biorąc dżojstik. On wybrał reprezentację Irlandii bo on i to jego zamiłowanie do ojczyzny. Graliśmy jakieś 2 godziny na zmianę wygrywaliśmy ale nie spodziewanie dla mnie on wygrał więcej razy. Potem włączył jakąś inną grę ale nie chciało mi się w nią grać więc oprałam się o ścianę i patrzyłam na niego jak gra. Oczy mi się po woli zamykały. Spać mi sie chciało. Czy u nich musi być tak nudno.?! W Holmes Chapel nie było czasu na nudę a tu a szkoda gadać.

                                                     ********Następny dzień*******
Nawet nie wiem kiedy zasnęłam. Pewnie jak Niall grał w ta durną grę ale nie pamiętam żebym poszła z powrotem do swojego pokoju. Otworzyłam oczy i od razu tego pożałowałam. Szybko je zamknęłam. To na pewno nie mój pokój w moim nie jest tak jasno. Zaczęłam powoli otwierać oczy. Teraz już mogłam się rozejrzeć. Leżałam w łóżku Niall'a. On sam spał na wielkim fotelu po drugiej stronie pokoju. "Słodko wyglądał....co ja gadam ale co to  prawda." Mówiłam do siebie w myślach. Wstałam po cichu żeby go nie obudzić i wymknęłam się z pokoju. Weszłam do mojego, wzięłam coś żeby się przebrać i podreptałam do łazienki. Wzięłam długi, gorący prysznic, ogoliłam nogi i ogólnie no wiecie cała poranna toaleta, którą każda z dziewczyn wykonuje codziennie. Ubrałam moją błękitną bieliznę a moje stare ciuchy wrzuciłam do kosza na pranie. Wyjęłam szczoteczkę do zębów i nałożyłam na nią moją ulubioną miętową pastę. Nagle ktoś wszedł do łazienki. Z szczoteczką w buzi obróciłam się i moim oczom ukazał się Niall Horan w samych bokserkach.
-Przepraszam....ja..yyy...już wychodzę. - powiedział drapiąc się nerwowo po głowie
-Nie spoko. Ja już kończę. - powiedziałam i umyłam twarz. Opukałam szczoteczkę, ciągle czułam jego wzrok na moim ciele. Schowałam ją do szuflady, każdy tu miał swoją szufladę. Było ich sześć. Zanim mnie tu nie było to ona była pusta a teraz należy do mnie. Sprawdziłam czy nie jestem jeszcze brudna i odwróciłam się do blondyna.
-Łazienka jest twoja. - uśmiechnęłam się i wyszłam na korytarz oczywiście w samej bieliźnie bo ciuchy mam w pokoju. Kierowałam się w stronę drzwi mojego pokoju jak usłyszałam zdenerwowany głos Zayn'a dobiegający chyba z jego pokoju.
-Nie, mam tego dość....to była pomyłka....nie obchodzi mnie już to....nie będę znów w to grał.....nie może znajdziecie sobie innego frajera....ja naprawdę do niej coś czułem.....nie i koniec. Do widzenia. - otworzyłam oczy ze zdumnienia. Nie wiem o co chodziło ale Malik był bardzo zdenerwowany. Usłyszałam jak w coś walną lub kopnął i po przeklinał po cichu. "Czyli zna takie słowa" powiedziałam do siebie i weszłam do mojego pokoju. Ubrałam zwykłą koszulkę, jakieś spodenki i trampki . Włosy jeszcze miałam mokre więc zostawiłam je rozpuszczone. Mokre, różowo-fioletowe końcówki opadały na biały T-shirt i fajnie wyglądały.  Ale za nie długo i tak już nie będzie ich widać bo farba jest zmywalna. I dobrze bo nie chciałabym mieć cały czas różowych włosków. Usiadłam przy biurku i zaczęłam szukać mojego telefony i małe pudełeczko przykuło moją uwagę. Otworzyłam je i moim oczom ukazała się fajna bransoletka.  I mała karteczka z napisem "Harry for Bella". No mimo, że go nie lubię to umie wybierać fajne bransoletki. Włożyłam ją do szuflady i zaczęłam szukać mojego telefony. Po 15 minutach przeszukałam cały pokój i nigdzie go nie było.

-Jest u Niall'a - powiedziałam pukając się w głowę. Wyszłam kierując się do niego. Już chciałam nacisnąć klamkę jak usłyszałam brzdąkanie gitary. Po chili jednak ucichło wiec weszłam do środka i zobaczyłam Niall'a siedzącego na  parapecie z gitarą w ręce. Gdy usłyszał, że weszłam od razu się odwrócił w moją stronę.
-Cześć - powiedział cicho
-Hej. Nie ma tu mojego telefonu.? - zapytałam
-Trzymaj. - wyciągnął rękę z moim Black Berry w moim kierunku. Wzięłam go i popatrzyłam się na blondyna. Usiadłam na parapecie na przeciwko niego.
-Co jest.? - zapytałam widząc że chyba nie ma humoru. Nic nie powiedział tylko popatrzył się na mnie. Dziwnie się poczułam. Ale podoba mi się to. On mi się podoba. Mimo tego, że tak mu dokuczam to twierdzę, że jest słodki.
-Miałaś kiedyś tak, że mimo tego, że wiedziałaś, że nie powinno tak być to nie chciałaś zmieniać tego za wszelką cenę.? - to chyba było pytanie ale nie patrzył na mnie tylko na ogród albo na coś tam. Nie czekał na odpowiedź tylko kontynuował.
-Mimo, że wiesz, że dostaniesz za to w twarz albo odwróci się od ciebie kumpel to dalej chcesz to zrobić.? Mimo, że nie masz szans ale wiesz, że nigdy się nie poddasz. Bo jak patrzysz w jej zielone oczy to wiesz, że żaden widok nie może się z tym równać. Jak się uśmiecha to czujesz się jak na skrzydłach a jak się dąsa albo ma zły humor to chcesz ją mocno przytulić. Wiem, ze to głupie ale jak chodzi pełna gracji nie mogę oderwać od niej wzroku. Myślę dzień i noc tylko o niej a ona pewnie mnie i tak oleje. - powiedział a moje serce zrobiło fikołka. Tak słodko mówił.
-Moim zdaniem musisz jej powiedzieć co czujesz.  Na pewno czuje to samo. Jesteś fajnym kolesiem. - powiedziałam czując, że się rumienię. Co ja robię.? Udzielam mu rad i za jednym razem zakochuję się w nim.? Nie na 100% nie.! On mi się podoba nie ukrywam ale nie zakochałam się w nim jeszcze.! I mam nadzieję, że nie się nie zakocham. Jest słodki, śliczny, miły i ogólnie zajebiaszczy ale jakby nie w moim stylu. Chociaż a nie ważne.
-Powiedzieć jej, że mi się podoba.? - podniósł brwi ale dalej na mnie nie patrzył ja tylko odpowiedziałam ciche "Tak" Siedział przez chwile cicho po chwili się odwrócił w moim kierunku.
-Mimo, że za to co teraz zrobię oberwie mi się ale...- przerwał patrząc się w moje oczy. Dziwnie się poczułam, czułam jakby cały czas mówił o mnie ale to nie możliwe. Nagle się pochylił i jego delikatne usta dotknęły moje. Pocałował mnie. Tak delikatnie, namiętnie ale z czułością. Zamknęłam oczy żeby rozkoszować się tą chwilą ale musiałam się opamiętać chodź tego nie chciałam. Odsunęłam się od niego.
-Przepraszam. - powiedział spuszczając głowę.
-Czyli chodziło o mnie.? - zapytałam chodź znałam odpowiedź.
-Tak, nie mogę przestać o tobie myśleć. Wiem, że Harry mnie zabije albo ty to zrobisz przed nim...
-Czemu.? Niall nie zrobię ci nic. Popatrz na mnie - powiedziałam podnosząc jego głowę - Jesteś strasznie słodki ale jestem tu ponad dwa tygodnie nie sądzisz, że to trochę krótko.?
-Nie dla mnie. - powiedział i znów chciał się odwrócić ale mu nie pozwoliłam. Chciałam coś powiedzieć ale znów mnie uprzedził.
-Wiem, wyobrażam sobie za wiele. Wiem, że nie powinienem cię całować ale nie mogłem się powstrzymać. Mogłem poczekać przecież jeszcze się nigdzie nie wybierasz ale nie mogłem. To co do ciebie czuję jest silniejsze ode mnie. I proszę nie mów teraz, że nic do mnie nie czujesz albo, że chcesz być tylko przyjaciółką bo to będzie najgorsze co możesz teraz powiedzieć. - tym razem ja spuściłam wzrok. Nie wiem co mu powiedzieć. Zależy mi na nim i nie chcę go urazić.
-Niall.......zależy mi na tobie..- nie dokończyłam bo znów mi przerwał. Ale na niego się nie obrażę.
-Ale..? - popatrzył mi w oczy. Widziałam w nich ból tak ból.
-Nie ma żadnego ale. Jesteś słodki, uroczy i uwielbiam spędzać z tobą czas i myślę, że fajnie by było spróbować ale jeszcze nie teraz. - powiedziałam to cicho ale na tyle żeby to usłyszał.
-Nie chcę czekać. Proszę. Nie każ mi. - odwróciłam wzrok - Chodzi o Liam'a.? - odwróciłam się od razu
-Nie, Liam dalej kocha Danielle a ona jego. - powiedziałam szybko
-To o co chodzi.? - zapytał z smutnymi oczami a ja myślałam, że się rozpłaczę. Chciałam do przytulić powiedzieć coś co by go pocieszyło ale nie wiem jak.
-Niall ja...- nie wiedziałam co powiedzieć.
-Kocham cię. - powiedział blondyn patrząc mi prosto w oczy, które tak ślicznie błyszczały. Teraz to dopiero nie wiedziałam co mu odpowiedzieć. Czy go kocham.? Tak...chyba tak. A zwłaszcza po tym co mi powiedział. Czy mu to powiem.? Nie. Nie chcę mu dawać nadziei. Ale nie mogę go zranić. Za bardzo mi na nim  zależy.
-Chciałabym powiedzieć, że ja ciebie też. Ale boję się. Tak. Boję się. Boję się cie zranić. Boję się, że jak to powiem to nam nie wyjdzie. Boję się że będziesz przeze mnie cierpiał. - powiedziałam.. Wstałam i wyszłam z jego pokoju. Weszłam do siebie, zamknęłam drzwi na klucz i ześlizgnęłam się po nich na ziemię. Przyciągnęłam nogi do klatki piersiowej i poczułam jak łzy spływają po moich policzkach. Czemu ja płaczę.? Co ja robię ze swoim życiem. Kilka łez upadło na podłogę. Otarłam je z policzka i w tej samej chwili usłyszałam trzaśnięcie drzwiami.  Podskoczyłam i wiedziałam, że to Niall. Szybko wstałam i podbiegłam do okna. Niall wsiadał do samochodu. Nagle się odwrócił w moją stronę. Widziałam ból w jego oczach. Tak bardzo chciałam tego uniknąć. Wszystko schrzaniłam. Sięgnęłam do kieszeni po mój telefon ale jego tam nie było. Znów go zostawiłam u Niall'a. Otarłam łzy żeby nikt nie widział, że płacze i poszłam do jego pokoju. Otworzyłam szybko drzwi i weszłam do środka. Mój telefon leżał tam gdzie Niall wyznał mi miłość. Nie myśląc o tym pff raczej starając się nie myśleć o tym wzięłam ten telefon i w mgnieniu oka opuściłam jego pokoju i w jednej chwili byłam już u siebie. Usiadłam na parapecie, wsadziłam słuchawki do uszu i włączyłam jakieś smętne piosenki. Siedziałam tak jakieś dwie godziny gdy usłyszałam jak jakiś samochód wjeżdża na podjazd. Miałam nadzieję, że to Niall. Po chwili usłyszałam pukanie do moich drzwi....


________________________
I jak..? Nie za szybko toczy się akcja..? Chcę poznać waszą opinię..:) x